Portret kobiety upadlej

Zapalam mój ogarek namiętności i wylewam wosk na papier myśli...
Zwiędła pierś zwisa do pasa,
obłędne srebro owładnęło głową.
Trzymając ramiona blisko łona,
patrzy wzrokiem przygaszonym -
w dal.

Gąbka z nosa sączy kolejne krople śluzu,
które skapują na parkiet.
Niegdyś piękna i młoda -
teraz  sucha i spękana,
użala się nad swym losem.

Pragnienie radości już dawno uleciało -
z płuc stłamszonych papierosowym dymem.
Ostatnie tchnienie -
oddech gorący.

Ostatnie pragnienie -
wzrok konający

ostatnia chwila - nie ma jej, odeszła.